U mnie co roku to samo - gdy kończy się lato zbiera mi się na depresyjne nuty. Ot tak po prostu. Po tylu latach życia powinnam wiedzieć o czterech porach roku i doskonale znać ich charakterystyki (w końcu uczyłam się o tym już w przedszkolu, a co najmniej trzydzieści kilka razy ich doświadczyłam). To co roku dopada mnie tęsknota za kończącym się latem, za wolnością którą daje i tym, że latem jakby wszystko wydawało się prostsze. Czy tylko ja tak mam? ;-)

Jesienne smaki 

Koniec lata ma jednak pewne plusy. O żadnej innej porze roku pomidory nie smakują tak cudownie! Choć najcudowniejsze były dla mnie te pomidory, które zjadałam prosto z krzaka jako dziecko. To wrześniowe pomidory chyba zawierają w sobie cząstkę słońca i dlatego są tak pyszne;-)

Przy okazji, czy wiecie że pomidory w lodówce się stresują? Nigdy ich tam nie trzymajcie, bo tracą smak... Jak widać teraz to nawet pomidory się stresują, bo już nie jemy ich z krzaczka, tylko trzymamy na później - i co nam przychodzi z tego gromadzenia?

Do grona moich ulubionych wrześniowych smaków zaliczam jeszcze śliwki węgierki. Tu też te prosto z drzewa są najlepsze, ale cóż zrobić jak sposobu na to by drzewo wyrosło na tarasie jeszcze nie ma, haha.

Wrześniową listę przysmaków zamykają gruszki ;-) Niebo w gębie. Zółciutkie, soczyste i gruszkowe

Chyba coś jest w twierdzeniu, że pisanie o pozytywnych odczuciach ma terapeutyczne właściwości (i przypominające o tym że do brzucha trzeba by coś dorzucić), bo z tymi smakami jesień nie wydaje mi się już taka straszna. Może nawet napiszę więcej wpisów na blogu, bo będę więcej czasu spędzać w domu ;-)

Dobrze, że zupka już gotowa, bo z chęcią zaraz się nią pocieszę (tak wiem, że jedzenie nie powinno służyć do pocieszania).

Rozgrzewająca zupa krem pożegnanie lata